Marty (film)
Ten artykuł dotyczy filmu. Zobacz też: inne znaczenia. |
Gatunek | melodramat | ||
---|---|---|---|
Rok produkcji | 1955 | ||
Data premiery | 11 kwietnia 1955 | ||
Kraj produkcji | Stany Zjednoczone | ||
Język | |||
Czas trwania | 91 min | ||
Reżyseria | Delbert Mann | ||
Scenariusz | Paddy Chayefsky | ||
Główne role | Ernest Borgnine | ||
Muzyka | Roy Webb | ||
Zdjęcia | Joseph LaShelle | ||
Scenografia | Walter M. Simonds | ||
Kostiumy | Norma Koch | ||
Produkcja | Harold Hecht | ||
Wytwórnia | Hecht-Lancaster Productions | ||
Dystrybucja | United Artists | ||
Budżet | 343 tys. USD (szacowany) | ||
Nagrody | |||
1955: Złota Palma na 8. MFF w Cannes 1956: Oscary za najlepszy film, reżyserię, scenariusz i główną rolę męską (Ernest Borgnine) | |||
|
Marty – amerykański melodramat z 1955 w reżyserii Delberta Manna. Obraz nagrodzono Oscarem dla najlepszego filmu roku[1], a także Złotą Palmą na 8. MFF w Cannes[2]. Obok Straconego weekendu (1945) Billy’ego Wildera i Parasite (2019) Bong Joon-ho jest to jeden z zaledwie trzech filmów, które wyróżniono obiema tymi nagrodami[2].
Fabuła
Korpulentny kawaler Marty Piletti (Borgnine) pracuje jako rzeźnik. Mieszka z mamą (Minciotti) na nowojorskim Bronksie. Nieszczęśliwy w miłości mężczyzna pewnego wieczoru trafia na salę balową i spotyka tam miłą nauczycielkę Clarę (Blair). Mimo że Marty i Clara zaprzyjaźniają się, krewni zniechęcają go do rozwijania związku. Bohater musi zdecydować, czy podporządkować się rodzinnej woli, czy związać się z nowo poznaną kobietą[3].
Obsada
- Ernest Borgnine – Marty Piletti
- Betsy Blair – Clara Snyder
- Esther Minciotti – pani Theresa Piletti
- Augusta Ciolli – ciocia Catherine
- Joe Mantell – Angie
- Karen Steele – Virginia
- Jerry Paris – Tommy
Nagrody i nominacje
- Najlepszy film – Harold Hecht (wygrana)
- Najlepszy reżyser – Delbert Mann (wygrana)
- Najlepszy aktor pierwszoplanowy – Ernest Borgnine (wygrana)
- Najlepszy scenariusz – Paddy Chayefsky (wygrana)
- Najlepszy aktor drugoplanowy – Joe Mantell (nominacja)
- Najlepsza aktorka drugoplanowa – Betsy Blair (nominacja)
- Najlepsza scenografia – filmy czarno-białe – Ted Haworth, Walter M. Simonds, Robert Priestley (nominacja)
- Najlepsze zdjęcia – filmy czarno-białe – Joseph LaShelle (nominacja)
- Najlepszy aktor w filmie dramatycznym – Ernest Borgnine (wygrana)
- Złota Palma dla najlepszego filmu – Delbert Mann (wygrana)
- Nagroda Katolickiego Biura Filmowego (OCIC) – Delbert Mann (wygrana)
- Najlepsza aktorka zagraniczna – Betsy Blair (wygrana)
- Najlepszy aktor zagraniczny – Ernest Borgnine (wygrana)
- Najlepszy film z jakiegokolwiek źródła (nominacja)
- Amerykańska Gildia Reżyserów Filmowych
- Najlepsze osiągnięcie reżyserskie w filmie fabularnym – Delbert Mann (wygrana)[4]
- Amerykańska Gildia Scenarzystów
- Najlepszy scenariusz dramatu – Paddy Chayefsky (wygrana)[5]
Przypisy
- ↑ 1956 - Oscars.org - Academy of Motion Picture Arts and Sciences. oscars.org. [dostęp 2015-02-07]. (ang.).
- ↑ a b A.A. Dowd: The first Palme D’Or winner, Marty, is also one of the most modest. avclub.com, 13 czerwca 2013. [dostęp 2015-02-07]. (ang.).
- ↑ Marty (1955) – Plot, Details & Awards - Moviefone. moviefone.com. [dostęp 2015-02-07]. (ang.).
- ↑ Amerykańska Gildia Reżyserów Filmowych 1956 - Filmweb. filmweb.pl. [dostęp 2015-02-07].
- ↑ Amerykańska Gildia Scenarzystów 1956 - Filmweb. filmweb.pl. [dostęp 2015-02-07].
Linki zewnętrzne
- p
- d
- e
1920–1939 |
|
---|---|
1940–1959 |
|
1960–1979 |
|
1980–1999 |
|
2000–2019 |
|
2020–2039 |
|
- p
- d
- e
1939–1959 |
|
---|---|
1960–1979 |
|
1980–1999 |
|
2000–2019 |
|
od 2020 |
|
- p
- d
- e
Lata 50. |
|
---|---|
Lata 60. |
|
Lata 70. | |
Lata 80. |
|
Filmy TV |
|
- Britannica: topic/Marty-film-by-Mann