Tachikawa Ki-94 I
Dane podstawowe | |||
Państwo | Japonia | ||
---|---|---|---|
Producent | Tachikawa | ||
Typ | myśliwiec wysokościowy | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 1 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 × silnik gwiazdowy Mitsubishi Ha-43 (Ha-211 I Ru) | ||
Moc | 2200 KM | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15 m | ||
Długość | 13,05 m | ||
Wysokość | 3,85 m | ||
Powierzchnia nośna | 37 m² | ||
Masa | |||
Własna | 6500 kg | ||
Użyteczna | 2300 kg | ||
Startowa | 9400 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 780 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 430 km/h | ||
Prędkość minimalna | 140 km/h | ||
Pułap | 14000 m | ||
Zasięg | 800 km | ||
Rozbieg | 480 m | ||
Dobieg | 500 m | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 × 37 mm działko Ho-203 2 × 30 mm działko Ho-105 100 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
Japonia | |||
|
Tachikawa Ki-94 I – prototypowy myśliwiec Cesarskiej Armii Japońskiej z czasów drugiej wojny światowej, przeznaczony do lotów na dużej wysokości. Jego głównym zadaniem miało być zwalczanie amerykańskich bombowców Boeing B-29 Superfortress, dokonujących strategicznych bombardowań celów w Japonii. Samolot charakteryzował się bardzo awangardową konstrukcją. Maszyna nie wyszła poza stadium drewnianej makiety.
Historia
21 września 1941 r. wzniósł się w powietrze po raz pierwszy amerykański bombowiec strategiczny B-29 Superfortress. Dowództwo Cesarskiej Armii Japońskiej dość szybko zdało sobie sprawę, obserwując działania amerykańskiego lotnictwa w Europie, że kolejnym celem strategicznych nalotów będą wyspy japońskie. Ich obrona spoczywała na barkach lotnictwa armii, ale nie dysponowało ono samolotami zdolnymi do podjęcia walki z silnie uzbrojonymi i operującymi na dużych wysokościach bombowcami.
Aby temu zaradzić, Wydział Techniczny Sił Powietrznych opracował w sierpniu 1942 r. wstępne założenia techniczne dla jednosilnikowego myśliwca przechwytującego, charakteryzującego się dużym zasięgiem, silnym uzbrojeniem, prędkością rzędu 750-800 km/h i pułapem operacyjnym 13000 metrów. Jak na możliwości japońskiego przemysłu lotniczego były to wymagania zbyt wysokie.
W zaistniałej sytuacji przedstawiciele wytwórni Nakajima i Tachikawa - wybranych do realizacji projektu w porozumieniu z Wydziałem Technicznym - zweryfikowali charakterystykę nowej maszyny pod kątem własnych możliwości. Efektem prac inżynierów Nakajimy był klasyczny, jednosilnikowy myśliwiec Nakajima Ki-87. Konstruktorzy Tachikawy podeszli do problemu w całkowicie odmienny sposób. Zaprojektowali bardzo awangardowy, jak na ówczesne japońskie realia, myśliwiec oznaczony jako Tachikawa Ki-94.
W październiku 1943 r. była gotowa drewniana makieta samolotu, naturalnej wielkości. Niestety nowatorskie rozwiązania zastosowane w konstrukcji Ki-94 były przyczyną jej końca. Oceniono, że maszyna jest zbyt wymagająca technologicznie, a przedstawione obliczenia dotyczące jej osiągów zbyt optymistyczne i w grudniu 1943 r. cały program został anulowany. Nie był to jednak koniec maszyny oznaczonej jako Ki-94. Nazwę przejęła zdecydowanie bardziej konserwatywna konstrukcja, zaprojektowana przez inżynierów Tachikawy do wypełniania tych samych zadań, co projekt oznaczony jako Ki-94 I, ale zbudowana w klasycznym układzie, Tachikawa Ki-94 II.
Konstrukcja
Całkowicie metalowy, wolnonośny dolnopłat. Samolot miał dwie belki kadłubowe, połączone statecznikiem poziomym. Pomiędzy nimi umieszczona została gondola kadłubowa mieszcząca ciśnieniową kabinę pilota oraz dwa silniki Mitsubishi Ha-43. Pierwszy z nich umieszczono z przodu kadłuba, przed kabiną pilota. Napędzał on czterołopatowe śmigło ciągnące, drugi z silników zainstalowany był z tyłu kadłuba i napędzał czterołopatowe śmigło pchające. Taki układ miał teoretycznie zapewnić maszynie osiąganie prędkości rzędu 780 km/h na wysokości 10000 metrów. Podwozie trójpodporowe z przednim podparciem, chowane w locie. Przednie do wnęki w kadłubie, główne do wnęk w belkach ogonowych. Podobne rozwiązanie zastosowano w amerykańskim Lockheed P-38 Lightning. Konstrukcyjnie Ki-94 I podobny był do innej amerykańskiej maszyny, myśliwca Vultee XP-54 Swoose Goose, który napędzany był tylko jednym silnikiem ze śmigłem pchającym i który podobnie jak samolot japoński nie został wprowadzony do produkcji seryjnej. W jego przypadku doszło do praktycznego potwierdzenia, że teoretyczne wyliczenia dotyczące zakładanych osiągów maszyny, rozmijają się z rzeczywistością.
Uzbrojenie
Samolot charakteryzował się bardzo silnym uzbrojeniem. Z przodu belek kadłubowych zamontowano działka Ho-105 kalibru 30 mm oraz Ho-203 kalibru 37 mm, po dwa na każdą belkę w układzie jedno nad drugim. Samolot mógł również przenosić po dwie 50 kg bomby.
Bibliografia
- Krzysztof Zalewski, Nakajima Ki-87 i inne myśliwce wysokościowe Cesarskiej Armii Lądowej, "Lotnictwo", nr specjalny 3 (2007), s. 38-47, ISSN 1732-5323.
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty transportowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty kamikaze | |
Szybowce | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | |
Inne |