Embraer EMB 314 Super Tucano
Super Tucano brazylijskich sił powietrznych | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Brazylia | ||
---|---|---|---|
Producent | Empresa Brasileira de Aeronáutica S.A | ||
Typ | samolot szturmowy (przeciwpartyzancki) | ||
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie trójkołowe – chowane w locie | ||
Załoga | 1 lub 2 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 2 czerwca 1999 | ||
Lata produkcji | od 2003 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | |||
Moc | 1600 KM (1 193 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 11,14 m | ||
Długość | 11,33 m | ||
Wysokość | 3,97 m | ||
Powierzchnia nośna | 19,40 m² | ||
Masa | |||
Własna | 3020 kg | ||
Startowa | 4520 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 593 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 24,0 m/s | ||
Pułap | 10 670 m | ||
Zasięg | 4820 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 karabinów maszynowych FN Herstal M3P kal. 12,7 mm (stałe) uzbrojenie podwieszane (5 zaczepów) 1 działko kal. 20 mm (podwieszane) lub 4 wyrzutnie rakiet kal. 70 mm lub 2 rakiety AIM-9 Sidewinder lub Mectron MAA-1 Piranha lub Python 3/4 lub 1500 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
|
Embraer EMB 314 Super Tucano – brazylijski samolot szturmowy (przeciwpartyzancki).
Pierwszy lot odbył się w 1996 roku. Maszyna jest produkowana w dwóch wersjach: w wersji jednomiejscowej A-29 oraz w dwumiejscowej AT-29. Miejsca pilotów znajdują się w opancerzonej i bogato oszklonej kabinie, którą wyposażono w noktowizor. Samolot został wyposażony w 2 karabiny maszynowe oraz po dwa zaczepy pod każdym skrzydłem i jeden pod kadłubem, na których można podczepić do 1500 kg uzbrojenia (bomb, rakiet kierowanych i niekierowanych). Samolot służy do patrolowania niedostępnych terenów, przy wykorzystaniu kamery termowizyjnej, oraz do walki z kartelami narkotykowymi. Dzięki dużej mocy silnika (1600 KM) osiąga prędkość do 600 km/h.
W grudniu 2011 roku 20 maszyn tego typu zamówiła armia USA, która zamierza wykorzystywać je jako samoloty rozpoznawcze i przeznaczone do walki ze słabo uzbrojonym przeciwnikiem.
Użytkownicy
- Brazylia - 33 A-29A, 66 A-29B, 4 utracono
- Kolumbia - 25 A-29B, 1 utracono
- Afganistan - 15 + 11 A-29B - 23 stycznia 2016 roku do Afganistanu dotarły pierwsze cztery z dwudziestu zakupionych w Stanach Zjednoczonych samolotów. Kolejna czwórka przybyła na miejsce 29 marca tego samego roku. Dzięki informacjom wywiadowczym, w dolinie Khostak udało się zlokalizować przywódców lokalnych bojówek terrorystycznych. 15 kwietnia w nocy, w trzech oddzielnych atakach, samoloty Tucano wyeliminowały trzech z nich przy użyciu bomb kierowanych. Było to pierwsze bojowe wykorzystanie samolotów przez Afgańczyków[1].
- Ekwador - 18 sztuk
- Indonezja - 16 A-29B, 1 utracono
- Chile - 12 sztuk
- Filipiny - 6 sztuk - zamówione w 2017 roku w celu zastąpienia ośmiu przestarzałych OV-10 Bronco[2], dostarczone w 2020 roku.
- Angola - 6 sztuk
- Dominikana - 8 sztuk
- Ghana - 5 sztuk
- Burkina Faso - 3 A-29B
- Senegal - 3 sztuki (zamówione)
- Liban - 6 sztuk[3]
- Mauretania - 2 sztuki + 1 zamówiony
- Honduras - 2 sztuki (zamówione)
- Stany Zjednoczone - 1 sztuka
Warianty
- A-29A – jednomiejscowy
- A-29B – dwumiejscowy
Podobne konstrukcje
- Embraer Tucano
- Beechcraft T-6 Texan II
- Pilatus PC-7
- Pilatus PC-9
- Piper PA-48 Enforcer
- Rockwell OV-10 Bronco
- Cessna A-37 Dragonfly
Przypisy
- SNL: Super_Tucano