S-51 (samobieżne działo polowe)
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Trakcja | gąsienicowa |
Załoga | 2 |
Historia | |
Prototypy | 1944 |
Egzemplarze | 1 |
Dane techniczne | |
Silnik | 12-cylindrowy silnik wysokoprężny W-2K o mocy 600 KM (441 kW) |
Pancerz | 20-60 mm |
Długość | 9,35 m |
Szerokość | 3,38 m |
Wysokość | 3,40 m |
Prześwit | 0,50 m |
Masa | 49,75 t |
Moc jedn. | 12,1 KM/t |
Osiągi | |
Prędkość | 30 km/h |
Zasięg pojazdu | 100 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1× haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm |
S-51 (ros. С-51) – radzieckie prototypowe samobieżne działo polowe opracowane w latach 40. XX wieku. Pojazd zbudowany był na podwoziu czołgu ciężkiego KW-1S a jego uzbrojenie stanowiła haubica B-4 wz. 1931 kalibru 203 mm.
Prototypowy egzemplarz pojazdu zbudowano w lutym 1944 roku. S-51 nigdy jednak nie wszedł do produkcji seryjnej ze względu na liczne wady konstrukcyjne, które wynikały z nieprzystosowania podwozia KW-1S do umieszczenia na nim działa tak dużego kalibru. Należał do nich znaczny odrzut powodujący duży dyskomfort załogi oraz mający niekorzystny wpływ na celność haubicy. Dodatkowym problemem była niewystarczająca liczba dostępnych haubic B-4. Jeszcze w tym samym roku opracowano podobny pojazd na podwoziu czołgu IS-85 wyposażony w armatę Br-2 wz. 1935 kalibru 152 mm, który otrzymał oznaczenie S-59. Jako że pojazd doświadczał podobnych problemów co S-51, również on nie trafił do seryjnej produkcji.
Bibliografia
- С-51 \ С-59. Aviarmor. [dostęp 2011-04-02]. (ros.).
- p
- d
- e
Czołgi lekkie |
|
---|---|
Czołgi średnie | |
Czołgi ciężkie | |
Działa samobieżne | |
Samochody pancerne | |
Samochody ciężarowe | |
Ciągniki artyleryjskie |
|
Samochody osobowe i motocykle | |
Inne pojazdy | |
Prototypy i pojazdy doświadczalne |