Pluton łącznikowy nr 12
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | por. rez. pil. Jan Kaleta |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | |
Rodzaj wojsk | |
Podległość | Odwód Naczelnego Wodza |
Pluton łącznikowy nr 12 – pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był 6 Pułk Lotniczy we Lwowie[1][2].
Formowanie jednostki plutonu rozczęto 31 sierpnia 1939 roku, pierwszego dnia mobilizacji powszechnej, na lotnisku Skniłów[a]. Pododdział został zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3]. Na wyposażeniu plutonu znajdowały się trzy samoloty szkolne RWD-8. Dowódcą plutonu był porucznik rezerwy pilot Jan Kaleta[4].
Zgodnie z przyjętym Ordre de Bataille lotnictwa i OPL pluton miał wejść w skład Odwodu Naczelnego Wodza[5].
W czasie kampanii wrześniowej pluton został oddany do dyspozycji dowódcy Brygady Bombowej[6]. Według niepotwierdzonych relacji jego piloci latali na korzyść X i VI dywizjonu bombowego[7].
Uwagi
- ↑ Jerzy Pawlak, Polskie eskadry ..., s. 249 podał, że pluton został sformowany w mobilizacji niejawnej w dniach 24-31 sierpnia 1939 r. na bazie eskadry treningowej 6 plot.
Przypisy
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 465.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 249.
- ↑ Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń ..., s. 1096. Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, s. 600, 604.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 443.
- ↑ Adam Kurowski, Lotnictwo polskie w 1939 roku, s. 65.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 442.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 250.
Bibliografia
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski, Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918-1939, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1978.
- Adam Kurowski, Lotnictwo polskie w 1939 roku, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, Warszawa 1962.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan, Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja, Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, Warszawa 2010, ISBN 978-83-86100-83-5.
- p
- d
- e
- Formowanie
- Polskie lotnictwo wojskowe w wojnie polsko-ukraińskiej
- Polskie lotnictwo wojskowe w wojnie polsko-bolszewickiej
- Polskie lotnictwo wojskowe 1939
- Działania polskiego lotnictwa nad Słowacją (1939)
- Dowództwo Lotnictwa MSWojsk.
- Wojska Balonowe (Aeronautyczne)
- Służba lotnictwa
- p
- d
- e
Myśliwskie |
|
---|---|
Bombowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe (towarzyszące) |
|
Szkolne | |
Szturmowe | |
Transportowe i sanitarne | |
Wodnosamoloty | |
Balony i sterowce |
|
Samoloty prototypowe | |
Projekty |
|
Produkowane na eksport |
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie