Pluton łącznikowy nr 9
Historia | |
Państwo | Polska |
---|---|
Sformowanie | 1939 |
Rozformowanie | 1939 |
Dowódcy | |
Pierwszy | ppor. rez. pil. Stanisław Krakowski |
Działania zbrojne | |
kampania wrześniowa | |
Organizacja | |
Dyslokacja | Wilno |
Rodzaj wojsk | |
Podległość |
Pluton Łącznikowy nr 9 – pododdział lotnictwa łącznikowego Wojska Polskiego w II Rzeczypospolitej.
Pluton nie występował w organizacji pokojowej wojska. Był jednostką formowaną na podstawie planu mobilizacyjnego „W”, w I rzucie mobilizacji powszechnej. Jednostką mobilizującą był III dywizjon myśliwski 5 pułku lotniczego[1].
Formowanie plutonu
Pluton został sformowany w dniach 24 sierpnia-31 sierpnia 1939 z rezerw 5 pułku lotniczego na lotnisku Porubanek w Wilnie. Po zakończeniu mobilizacji pododdział miał być podporządkowany dowódcy SGO „Narew”[2]. W rejon odpowiedzialności SGO nigdy nie dotarł.
Pododdział został zorganizowany według „etatu” L.3085/mob.org. – organizacja wojenna plutonu łącznikowego o stanie 14 żołnierzy, w tym 1 oficera, 6 podoficerów i 7 szeregowców[3][4]. Na wyposażeniu plutonu znajdowały się trzy samoloty szkolne RWD-8[2].
Dowódcą plutonu był podporucznik rezerwy pilot Stanisław Krakowski[5], a szefem mechaników st. majster wojskowy Stefan Królikowski[2].
Działania plutonu w kampanii wrześniowej
W dniach 1 – 7 września pluton przebywał na lądowisku Porubanek. Oczekiwał na rozkaz odlotu do dyspozycji Samodzielnej Grupy operacyjnej „Narew”.
8 września rzut kołowy odjechał do Białegostoku, dokąd w 2 dni później skierowano samoloty plutonu.
10 września do Białegostoku odleciały samoloty plutonu.
11 września ewakuowano z Białegostoku jednostki wojskowe. Brak było rozkazów dla plutonu. podporucznik Krakowski zdecydował skierować rzut kołowy do Lidy
12 września rzut powietrzny odleciał do Słonimia, gdzie w Ośrodku Wyszkolenia Pilotażu nr 3 wymienił uszkodzone samoloty
13 września samoloty plutonu przegrupowały się na lotnisko Horodenka
14 do 17 września piloci plutonu wykonali kilka lotów pocztowych do Pińska i Żabczyc. Udzielali także pomocy załogom eskadr bojowych lądujących przymusowo w rejonie Polesia[6].
18 września rzut powietrzny ewakuował się na Łotwę.
Przypisy
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 462.
- ↑ a b c Pawlak 1991 ↓, s. 439.
- ↑ Rybka i Stepan 2010 ↓, s. 1096.
- ↑ Bartel i in. 1978 ↓, s. 600, 604.
- ↑ Pawlak 1982 ↓, s. 248.
- ↑ Pawlak 1991 ↓, s. 440.
Bibliografia
- Ryszard Bartel, Jan Chojnacki, Tadeusz Królikiewicz, Adam Kurowski: Z historii polskiego lotnictwa wojskowego 1918–1939. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1978.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1982. ISBN 83-206-0281-5.
- Jerzy Pawlak: Polskie eskadry w wojnie obronnej 1939. Warszawa: Wydawnictwo Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0795-7.
- Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Najlepsza broń. Plan mobilizacyjny „W” i jego ewolucja. Warszawa: Oficyna Wydawnicza „Adiutor”, 2010. ISBN 978-83-86100-83-5.
- p
- d
- e
- Formowanie
- Polskie lotnictwo wojskowe w wojnie polsko-ukraińskiej
- Polskie lotnictwo wojskowe w wojnie polsko-bolszewickiej
- Polskie lotnictwo wojskowe 1939
- Działania polskiego lotnictwa nad Słowacją (1939)
- Dowództwo Lotnictwa MSWojsk.
- Wojska Balonowe (Aeronautyczne)
- Służba lotnictwa
- p
- d
- e
Myśliwskie |
|
---|---|
Bombowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe (towarzyszące) |
|
Szkolne | |
Szturmowe | |
Transportowe i sanitarne | |
Wodnosamoloty | |
Balony i sterowce |
|
Samoloty prototypowe | |
Projekty |
|
Produkowane na eksport |
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al am an ao ap aq ar as at au av aw ax ay az ba bb bc bd be bf bg bh bi bj bk bl bm bn bo bp bq br bs bt bu bv bw bx by bz ca cb cc cd ce cf cg ch ci cj ck cl cm cn co cp cq cr cs ct cu obcej produkcji lub konstrukcji, używane przez Wojsko Polskie