Be-12
Dane podstawowe | |||
Państwo | |||
---|---|---|---|
Typ | samolot-amfibia | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 4 (dwóch pilotów, nawigator, radiotelegrafista) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 18 października 1960 | ||
Lata produkcji | 1963–1973 | ||
Liczba egz. | 132 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 × silniki turbośmigłowe Iwczenko AI-20D | ||
Moc | 2 × 3803 kW (5180 KM) każdy | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 29,84 m | ||
Długość | 30,11 m | ||
Wysokość | 9,10 m | ||
Powierzchnia nośna | 99 m² | ||
Masa | |||
Własna | 24 900 kg | ||
Startowa | z lądu – 36 000 kg | ||
Do lądowania | 30 500 kg | ||
Uzbrojenia | maksymalna – 3000 kg | ||
Paliwa | 9000 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 580 km/h | ||
Prędkość przelotowa | 473 km/h | ||
Pułap | 12 100 m | ||
Pułap praktyczny | 8000 m | ||
Zasięg | 3600 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
torpedy ZOP AT-1; rakieto-torpedy APR-2; bomby głębinowe PŁAB-250-120, PŁAB-50-65 lub miny | |||
Wyposażenie dodatkowe | |||
system poszukiwawczo-celowniczy „Baku”, Radar „Inicjatywa-2B”, Magnetometr APM-60 „Orsza”, boje radiohydroakustyczne, bomby sygnałowe i orientacyjne. W wariancie ratowniczym – kuter ratowniczy KAS-90. | |||
Użytkownicy | |||
ZSRR/ Rosja, Syria, Ukraina, Wietnam | |||
|
Be-12 Czajka (ros. Бе-12 Чайка) – dwusilnikowy samolot-amfibia o napędzie turbośmigłowym, opracowany przez biuro konstrukcyjne Berijewa[1].
Historia
Samolot skonstruowany pierwotnie dla wojska i mający zastąpić w służbie przestarzałe samoloty Be-6. W odróżnieniu od pierwowzoru zastosowano w nim nowocześniejsze i ekonomiczniejsze silniki turbośmigłowe. Pierwszy lot Be-12 miał miejsce 18 października 1960 roku. Pierwsza publiczna prezentacja miała miejsce w Moskwie w 1961 roku. W kodzie NATO samolot otrzymał oznaczenie Mail[2].
Samolot służył przede wszystkim do patrolowania wód i wybrzeża oraz do niszczenia okrętów podwodnych, wykorzystywany był również w ratownictwie morskim i badaniach geologicznych. Na wersji cywilnej, oznaczonej jako M-12, ustanowiono 42 rekordy międzynarodowe[3]. Na potrzeby gaszenia pożarów lasów opracowano wersję przeciwpożarową oznaczoną jako Be-12P[4].
Do 1972 roku w zakładzie lotniczym w Taganrogu wyprodukowano 143 samoloty[5].
Wersje
W trakcie prac nad konstrukcją opracowano wersje rozwojowe[6]:
- Be-12N – wersja zwalczania okrętów podwodnych,
- Be-12PS – wersja ratownictwa morskiego,
- Be-12T – wersja trałowcowa,
- Be-12P – wersja pożarnicza,
- Be-12I – cywilna wersja badawcza,
- Be-12NCh – cywilna wersja transportowa.
Konstrukcja
Dwusilnikowy samolot-amfibia w układzie grzbietopłatu. Kadłub o konstrukcji półskorupowej o dolnej części w kształcie dna łodzi z pojedynczym redanem. Miejsca pilotów umieszczone obok siebie, nawigator zajmował stanowisko w oszklonym nosie, radiotelegrafista miał miejsce w środkowej części kadłuba. Skrzydło o obrysie trapowezowym w kształcie litery M, wyposażone w lotki i dwusekcyjne klapy. Silniki zamocowane w najwyższej części skrzydeł. Na końcach skrzydeł zamontowano stałe pływaki poprawiające stateczność samolotu na powierzchni wody. Podwozie trójkołowe z kółkiem ogonowym, chowane w kadłubie. Napęd stanowiły dwa silniki turbośmigłowe AI-20D, dodatkowym wyposażeniem był silnik pomocniczy AI-8 służący do rozruchu silników głównych. Silniki napędzały czterołopatowe śmigła o zmiennym skoku. Zapas paliwa wynosił 9000 litrów, dodatkowo w kabinie ładunkowej można było zainstalować dwa dodatkowe zbiorniki o pojemności 1800 litrów każdy[7].
Przypisy
- ↑ Jankiewicz 1986 ↓, s. 306.
- ↑ Butowski 1995 ↓, s. 46.
- ↑ Jankiewicz 1972 ↓, s. 143.
- ↑ Rendall, Siekański 2001 ↓, s. 125.
- ↑ Beriev Be-12 ‘Mail’. Aeroflight. [dostęp 2023-06-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-03-25)]. (ang.).
- ↑ Butowski 1995 ↓, s. 47.
- ↑ Butowski 1995 ↓, s. 46–47.
Bibliografia
- Piotr Butowski: Lotnictwo wojskowe Rosji. Warszawa: Lampart, 1995, s. 46–48, seria: Ilustrowana encyklopedia techniki wojskowej. T. 2. ISBN 83-86776-14-5. OCLC 164856416.
- Zbigniew Jankiewicz: Łodzie latające. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1972. OCLC 750653012.
- Zbigniew Jankiewicz: Wodnosamoloty. Warszawa: Wydawnictwo MON, 1986. ISBN 83-11-07272-8. OCLC 1150555221.
- David Alexander Rendall, Apoloniusz Siekański: Lotnictwo : przewodnik encyklopedyczny. Poznań: Zysk i S-ka, 2001. ISBN 978-83-7150-819-6. OCLC 749571570.
- p
- d
- e
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe | |
Samoloty obserwacyjne rozpoznawcze i dowodzenia | |
Samoloty szturmowe | |
Samoloty szkolno-treningowe | |
Samoloty transportowe i szybowce desantowe | |
Śmigłowce | |
Prototypy i konstrukcje doświadczalne |
|
- SNL: Be-12