Douglas B-23 Dragon
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | Douglas | ||
Typ | samolot bombowy | ||
Konstrukcja | średniopłat o konstrukcja metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie | ||
Załoga | 6 | ||
Historia | |||
Data oblotu | 27 lipca 1939 | ||
Lata produkcji | 1939 – 1940 | ||
Liczba egz. | 38 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 2 silniki gwiazdowe, 14-cylindrowe Wright R-2600-3 | ||
Moc | 1600 KM (1194 kW) (każdy) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 28,40 m | ||
Długość | 17,80 m | ||
Wysokość | 5,60 m | ||
Powierzchnia nośna | 92,30 m² | ||
Masa | |||
Własna | 8590 kg | ||
Startowa | 14 580 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 450 km/h | ||
Prędkość wznoszenia | 7,6 m/s | ||
Pułap | 9600 m (praktyczny) | ||
Zasięg | 4400 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
3 karabiny maszynowe kal. 7,62 mm 1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm 1800 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
Stany Zjednoczone | |||
Rzuty | |||
|
Douglas B-23 Dragon (pol. Smok) – amerykański samolot bombowy z okresu II wojny światowej. Wyprodukowano jedynie małą serię, nie były użyte w walce.
Historia
Samolot Douglas B-23 Dragon był wersją rozwojową bombowca Douglas B-18 Bolo, w której zastosowano wzmocniony płat pochodzący z samolotu Douglas DC-3 oraz silniki Wright R-2600-3 o mocy 1600 KM (1194 kW). Przebudowano także kadłub, który był bardziej smukły, oraz usterzenie. W porównaniu do swojego poprzednika miał również zmienione uzbrojenie obronne. Był to pierwszy amerykański samolot, w którym zastosowano tylne stanowisko strzeleckie, umieszczone u podstawy statecznika pionowego. Nowy samolot został zamówiony przez lotnictwo armii amerykańskie w liczbie 38 sztuk.
W dniu 27 lipca 1939 roku pierwszy egzemplarz B-23 o nr ewidencyjnym 39-027 został oblatany na lotnisku Clover Field w Santa Monica (stan Kalifornia). Pozostałe 37 bombowców B-23 (nr ewidencyjne 39-028 do 39-064) dostarczono USAAC w pierwszej połowie 1940 roku. Dalsza produkcja nie była kontynuowana.
W trakcie eksploatacji 18 samolotów Douglas B-23 zostało przebudowanych na samoloty transportowe, które otrzymały oznaczenie Douglas UC-67.
Użycie w lotnictwie
Samoloty Douglas B-23 od 1940 roku były wprowadzane do uzbrojenia lotnictwa amerykańskiego. Pierwszy egzemplarz przekazano do 89 Dywizjonu Rozpoznawczego na lotnisku March Field w Kalifornii.
Pozostałe samoloty weszły w skład 17 Grupy Bombowej. Dość szybko jednak zostały zastąpione przez samoloty North American B-25 Mitchell. W późniejszym okresie maszyny typu B-23 znajdowały się w uzbrojeniu 12 Grupy Bombowej na lotnisku McChord Field w Tacoma (stan Waszyngton). Kilka egzemplarzy znajdowało się w 13 Grupie Bombowej stacjonującej w Orlando (Stan Floryda).
W czasie II wojny światowej część B-23 odbywała loty patrolowe u zachodnich wybrzeży USA.
Po krótkim okresie użycia w jednostkach bojowych samoloty wycofano z użycia i przekazano wszystkie do szkół lotniczych i zadań transportowych (część przebudowano na samoloty transportowe).
Trzy samoloty przystosowano na latające laboratoria i tak:
- Samolot o nr 39-028 służył do prób holowania szybowców transportowych.
- Samolot o nr 39-032 wykorzystywany był w firmie Pratt & Whitney jako latająca hamownia silników R-2800-5
- Samolot o nr 39-053 służył do testów celu latającego Culver PQ-8
Zobacz też
Pokrewne konstrukcje:
Podobne lub porównywalne samoloty:
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty szkolne | |
Samoloty transportowe i szybowce | |
Śmigłowce | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
|