Vought SB2U Vindicator
SB2U Vindicator z lotniskowca USS Ranger nad konwojem atlantyckim, listopad 1941 | |||
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | Chance Vought | ||
Typ | pokładowy bombowiec nurkujący | ||
Konstrukcja | metalowa | ||
Załoga | 2 osoby | ||
Historia | |||
Data oblotu | 1934 | ||
Lata produkcji | 1936–1937 | ||
Wycofanie ze służby | 1942 | ||
Liczba egz. | 260 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | Silnik tłokowy, gwiazdowy Pratt & Whitney R-1535-96 Twin Wasp Jr | ||
Moc | 616 kW (826 KM) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 12,80 m | ||
Długość | 10,36 m | ||
Wysokość | 3,12 m | ||
Powierzchnia nośna | 28 m² | ||
Masa | |||
Własna | 2138 kg | ||
Startowa | 3326 kg | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 404 km/h | ||
Zasięg | 1000 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 karabiny maszynowe 7,62 mm (12,6 mm w wersji SB2U-3) oraz do 500 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
USA, Francja, Wielka Brytania | |||
Rzuty | |||
|
Vought SB2U Vindicator – pokładowy bombowiec nurkujący zaprojektowany dla US Navy w zakładach Vought w latach 30. Był to pierwszy amerykański jednopłatowiec tego typu. W momencie wybuchu II wojny światowej była to już konstrukcja przestarzała, ale pozostała na wyposażeniu jednostek amerykańskich do czasu bitwy pod Midway.
Historia
W 1934 US Navy ogłosiła konkurs na nowe samoloty rozpoznawczo-bombowe (scout bomber) jedno- i dwupłatowe, na który odpowiedziało sześć firm lotniczych. Firma Vought zgłosił projekty w obu kategoriach (drugim projektem był Vought XSB3U). Do konkursu stanęły wówczas samoloty Brewster XSBA-1, Curtiss XSBC-3, Great Lakes XB2G-1, Grumman XSBF-1 i Northrop XBT-1, z wyjątkiem samolotów Grummana i Great Lakes do produkcji weszły wszystkie pozostałe konstrukcje[1].
Łącznie zbudowano około 170 sztuk Vindicatora, z czego do czasów dzisiejszych przetrwał jeden egzemplarz obecnie znajdujący się w National Museum of Naval Aviation w Pensacoli.
Historia operacyjna
US Navy
Vindicatory służyły na czterech lotniskowcach Marynarki Wojennej Stanów Zjednoczonych – USS „Lexington”, USS „Saratoga”, USS „Ranger” i USS „Wasp” od grudnia 1937 do września 1942.
US Marine Corps
Dwa dywizjony należące do sił Piechoty Morskiej zostały wyposażone w samoloty tego typu od marca 1941 do września 1943, dywizjon VMSB-241 wziął udział w czasie bitwy pod Midway.
Marine Nationale
Wersja francuska, V-156-F, bazowała na modelu SB2U-2 i została wyposażona we francuskie oprzyrządowanie. Samoloty zostały dostarczone w lipcu 1939 i przeprowadzono wówczas testy na francuskim lotniskowcu „Béarn”, ale po wybuchu wojny zdecydowano, że ten stary okręt jest zbyt powolny i dwie jednostki wyposażone w te samoloty escadrilles AB 1 i AB 3 zostały przeniesione na lotniska lądowe.
Eskadra AB 1 wzięła udział w walkach w północnej Francji, gdzie poniosła bardzo wysokie straty, AB 3 walczyła przeciwko wojskom włoskim.
Royal Navy
Siły powietrzne Królewskiej Marynarki Wojennej, Fleet Air Arm, zakupiły 50 samolotów tego typu w czerwcu 1941, sformowano z tych samolotów Dywizjon 811. W nomenklaturze angielskiej samoloty te otrzymały nazwę „Chesapeake”, a popularnie znane były jako „cheesecake” (sernik). Początkowo założono, że „serniki” zostaną przeznaczone do patroli przeciwko okrętom podwodnym, a Dywizjon 811 będzie stacjonował na lotniskowcu eskortowym HMS „Archer”. Po pierwszych próbach w październiku zdecydowano, że samoloty te mają zbyt małą moc aby mogły się wzbić ze stosunkowo małego pokładu lotniskowca eskortowego z pełnym uzbrojeniem i zostały one zastąpione przez angielskie Fairey Swordfish.
Opis konstrukcji
SB2U był dolnopłatem o konstrukcji klasycznej z kołem ogonowym, kabina pilota i tylnego strzelca przykryta dużą, przeszkloną owiewką. Jedyną niezwykłą cechą tej konstrukcji było śmigło o możliwości odwrócenia ciągu co było wykorzystywane do spowalniania samolotu w czasie nurkowego ataku bombowego.
Wersje produkcyjne
- XSB2U-1 – prototyp (1)
- SB2U-1 – Pierwsza wersja produkcyjna) (54)
- SB2U-2 – Druga wersja produkcyjna (58)
- XSB2U-3 – Prototyp wersji o większym zasięgu, zmodyfikowany SB2U-1 (1)
- SB2U-3 – Trzecia wersja produkcyjna (57)
- V-156B – Wersja eksportowa dla francuskiej marynarki wojennej (24)
- V-156B-1 – Wersja eksportowa dla Royal Navy, Chesapeake Mk.I (50)
Przypisy
- ↑ Vought SB2U Vindicator [online], www.militaryfactory.com [dostęp 2021-08-20] (ang.).
Linki zewnętrzne
- Oficjalna strona producenta. [dostęp 2009-07-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (25 marca 2006)].
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty szkolne | |
Samoloty transportowe i szybowce | |
Śmigłowce | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
|