Douglas TBD Devastator
Dane podstawowe | |||
Państwo | Stany Zjednoczone | ||
---|---|---|---|
Producent | Douglas Aircraft Company | ||
Typ | pokładowy samolot torpedowo-bombowy | ||
Konstrukcja | dolnopłat o konstrukcji metalowej, podwozie klasyczne – chowane w locie | ||
Załoga | 3 (pilot, nawigator – bombardier, radiotelegrafista – strzelec pokładowy) | ||
Historia | |||
Data oblotu | 15 kwietnia 1935 | ||
Lata produkcji | 1937 | ||
Wycofanie ze służby | 1943 | ||
Liczba egz. | 130 | ||
Dane techniczne | |||
Napęd | 1 × Pratt Whitney R-1830-64 | ||
Moc | 900 KM (671 kW) | ||
Wymiary | |||
Rozpiętość | 15,25 m | ||
Długość | 10,66 m | ||
Wysokość | 4,37 m | ||
Powierzchnia nośna | 39,20 m² | ||
Masa | |||
Własna | 2800 kg | ||
Startowa | 4480 kg (normalna) | ||
Osiągi | |||
Prędkość maks. | 335 km/h | ||
Pułap | 5900 m | ||
Zasięg | 1200 km | ||
Dane operacyjne | |||
Uzbrojenie | |||
2 karabiny Browning kal. 7,62 mm 1 torpeda kal. 571 mm Mk. 13 lub 800 kg bomb | |||
Użytkownicy | |||
USA | |||
Rzuty | |||
|
Douglas TBD Devastator – amerykański pokładowy samolot torpedowo-bombowy, zaprojektowany w 1934 roku i zbudowany w amerykańskiej wytwórni lotniczej Douglas Aircraft Company.
Historia
W 1934 roku w wytwórni lotniczej Douglas Aircraft Company opracowano samolot bombowo-torpedowy przystosowany do startów z pokładu lotniskowca. W dniu 15 kwietnia 1935 roku prototyp tego samolotu został oblatany, a następnie po dokonaniu niezbędnych poprawek w konstrukcji w maju 1937 roku został wprowadzony do produkcji seryjnej. 5 października 1937 roku samolot został przyjęty do uzbrojenia US Navy jako Douglas TBD-1 Devastator. Pierwszą jednostką przezbrojona w TBD była eskadra torpedowa VT-3 lotniskowca USS „Saratoga” (CV-3).
Wyprodukowano 129 samolotów Douglas TBD-1 Devastator, istniała także wersja samolotu pod nazwą Douglas TBD-1A Devastator, która posiadała pływaki.
Zastosowanie samolotu
Samoloty torpedowo-bombowe Douglas TBD-1 Devastator były używane w lotnictwie marynarki amerykańskiej. Służyły jako samoloty pokładowe na amerykańskich lotniskowcach: USS "Saratoga", USS "Enterprise", USS "Yorktown", USS "Lexington", USS "Wasp", USS "Hornet", USS "Ranger". Z uwagi na zbyt małą prędkość tych samolotów, już jednak na początku wojny na Pacyfiku Devastatory nie spełniały wymagań ówczesnego pola walki. Bez większych sukcesów wzięły jeszcze udział w amerykańskich rajdach pierwszej połowy 1942 roku oraz w bitwie na Morzu Koralowym. Zaraz jednak po niej został rozpoczęty proces wymiany Devastatorów na znacznie nowocześniejsze maszyny Grummana, TBF Avenger, których pierwsze 21 egzemplarzy dotarło na Hawaje na przełomie maja i czerwca. Z uwagi jednak na brak czasu na przeszkolenie pilotów na nowych samolotach przed kolejną bitwą, to starsze Devastatory wzięły udział w kolejnym starciu z lotniskowcami Połączonej Floty.
Po katastrofalnych stratach prowadzących do niemal całkowitej likwidacji pokładowych eskadr Devastatorów podczas bitwy pod Midway, samoloty te zostały całkowicie wycofane ze służby w US Navy i zastąpione przez nowoczesne Avengery.
Opis techniczny
Samolot torpedowo-bombowy Douglas TBD-1 Devastator był trzymiejscowym dolnopłatem, o konstrukcji całkowicie metalowej. Kabiny zakryte. Napędzany silnikiem gwiazdowym w układzie podwójnej gwiazdy. Podwozie samolotu chowane w locie.
Bibliografia
- Krzysztof Zalewski. Samolot torpedowy TBD-1 Devastator. „Nowa Technika Wojskowa”. 1992. Nr. 5(11). s. s. 31-33. ISSN 1230-1655.
- p
- d
- e
Samoloty myśliwskie | |
---|---|
Samoloty bombowe i torpedowe | |
Samoloty rozpoznawcze i łącznikowe | |
Samoloty szkolne | |
Samoloty transportowe i szybowce | |
Śmigłowce | |
Konstrukcje prototypowe i doświadczalne |
|